ลูกแกละ : พ่อครับทำไมปฏิบัติธรรมต้องนั่งสมาธิและเดินจงกรมด้วยครับ.                                                                          พ่อแกละ : เออ! พ่อก็ไม่รู้เหมือนกันเค้าทำมาแบบนี้.                                                                                                    ลูกแกละ : แล้วสมาธิเป็นยังไงครับ.                                                                                                                      พ่อแกละ : มีสมาธิแล้วจะได้ไม่คิดแล้วก็สงบไง.                                                                                                                   : ตอบลูกแกละกับพ่อแกละ คนเราประกอบด้วยกายและใจ อาหารที่เรากินเข้าไปทุกวันนี้ก็เพื่อร่างกายแล้วใจหล่ะกินอะไรเป็นอาหาร ใจใช้ความคิดเป็นอาหาร แล้วอาหารที่อร่อยก็คือ สุข อาที่พอกินได้ก็เฉยๆ แล้วอาหารไม่อร่อยหล่ะก็คือ ทุกร์ไง อาหารที่เรากินทั้งหมดรวมกันเป็นตัวเป็นตน ตัวกูของกู กูสุขกูทุกร์ แล้วเราจะทำอย่างไรให้ไม่สุขไม่ทุกร์หล่ะ วิธีแก้ก็คือไม่ให้ใจกินอาหารแล้วจะให้ใจอดอาหารยังไงหล่ะ ก็สร้างสติตัวรู้ด้วยสมาธิที่ตั้งมั่นต่อเนื่องคอยเขี่ยความคิดทิ้งไปเรื่อยๆแล้วจะสงบเย็นเป็นนิพพาน(เย็น ของหลวงตา).                                                                                                                                                                                                                                                                          ลูกแกละสีขาวหลงทาง